METZ IN JUNI

In Metz, een van de meer noordelijke Franse steden, voornamelijk oude mijn-industrie, is een paar jaar geleden het prachtige Centre Pompidou verrezen, een dependance van het Parijse Beaubourg, centrum voor moderne kunst.

We zagen twee fantastische tentoonstellingen: 'Phares' , bestaande uit schilderijen en kunst, zo groot van afmeting dat ze vrijwel nooit in musea komen.
Hier een vierluik van Delaunay (er pasten er maar 3 op de foto)

een echte Picasso

en , ook heel bijzonder een 'object'  van Kapoor waar de diepte schijn is - of niet?

(we zagen hem al eens in De Pont in Tilburg).

Er was ook nog een andere tentoonstelling die onze belangstelling trok: Formes simples.

Vooral beelden die zeer aanspraken:

Juist die weekend van 21 juni was in heel Frankrijk het Fête de la Musique.
Op alle hoeken en pleinen mag muziek gemaakt worden.

Terwijl wij op een terrasje heerlijk zaten te dineren speelde daar een groepje soixante-huitards gezellige  ouderwetse liedjes van Buffalo Springfield,  Muddy Waters, Bob Dylan, the Birds en zelfs van de Rolling Stones.

Maar het mooiste schilderij zagen we in 't echt: de etalage van een patisserie, zomaar in een straatje.

KLEINZOON SONNY DRUMT

Dit is Sonny Vuijsje, 7 jaar oud, een aankomend talent op drums.
Hij moet natuurlijk nog heel veel leren, maar het belangrijkste heeft hij al :  souplesse.
Gelukkig heeft hij een prima leraar: Pall Gudmundsson, de drummer van de Raggende Manne.

75 YEARS BLUE NOTE

Een feestelijke avond met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw,
onder leiding van een nieuwe dirigent, de Amerikaan Dennis Mackrel, met speciale gast Benny Golson.
Voor de pauze werden voornamelijk nummers uit de tijd van de Jazz Messengers gespeeld, zoals de Blues March, Along came Betty en Stablemates. Tussendoor vertelde Benny Golson, die inmiddels al in de tachtig is, vol vuur anecdotes over het ontstaan van de nummers en de titels.

Na de pauze verscheen een tweede speciale gast: de jonge, populaire Amerikaanse jazz-zanger Jose James, die met krachtige stem o.a. zong: My one and only Love en Equinox.

Ten slotte  verschenen  ook nog de Nederlandse zangers Ruben Hein en Denise Jannah op het podium.
Ook Benny Golson kwam weer meespelen en gezamenlijk zongen en speelden ze Moanin'. Het publiek was toen bijna niet meer te houden. Maar er kwam geen toegift meer.

BREMEN EEN BRUISENDE STAD

JAZZAHEAD was eind april weer in Bremen.

Een grote jaarlijkse jazzbeurs waarop bands en bandjes en jazz-organisaties uit de hele wereld zich presenteren.

Er waren honderden stands, waaronder ook een aantal Nederlandse.

In tientallen showcase-concerten konden bands uit de hele wereld zich in een half uur presenteren.

Een uitschieter was het Nederlandse trio Kapok in de ongewone bezetting: hoorn, gitaar en drums. Morris Kliphuis, Timon Koomen en Remco Menting oogstten gejuich met hun frisse, verrassende en swingende spel.

De Deen Aske Drasbaek maakte indruk met zijn fraaie spel op de  baritonsaxofoon.

En voor wie het binnen in de gigantische drukke Messe even gezien had waren er op het grote plein in het centrum nog altijd de legendarische Bremer Stadt Musikanten.

Vreemd genoeg valt JazzAhead ieder jaar altijd precies in het aspergeseizoen.

Dus dat was ook weer genieten.

Volgend jaar zijn we hopelijk weer van de partij.

BERT'S VERJAARDAG

Ook dit jaar vierde Bert zijn verjaardag drie keer:

Eerst met een borrel voor de Duyncroft vrienden,

daarna met de kinderen en kleinkinderen,
en ten slotte zoals ieder jaar in Café Bern met onze stamtafel.

Op vrijdagavond een borrel met prikwijn op het terras van ons huisje op Duyncroft - een tafel met hapjes:

een kip-walnoten salade van Claudia Roden,

een quiche met zalm,
minipasteitjes met venkel en champignons (volgens Frères Roux),
eitjes met tapenade en rode pesto,
en uiteraard een kaasplateau .

Met de kinderen en kleinkinderen gingen we zondag gezellig lunchen en spelen  (midget golf!) in ons favoriete restaurant Natuurlijk. Dat is het kindvriendelijkste restaurant van Nederland - en het zit dus op zondag vol met ouders, grootouders en vooral rondrennende en gillende kinderen.

Er waren pannekoeken voor de kleintjes en hamburgers (alle mannen en Sonny).

Ten slotte vierden we op maandag Bert's verjaardag nog eens met onze vaste vriendentafel in Bern.

We dronken heerlijke echte champagne: Tattinger, dus geen ordinaire 'prikwijn'.

We vierden tegelijk ook de verjaardag van Oebele.

Alexandra had heerlijke traditionele Yemenitische lamssoep gemaakt.

Verder was er uiteraard Entrecôte Café Bern en Steak au poivre, en voor de liefhebbers Emincé de veau.

Bert kan tevreden op zijn verjaardag terugkijken.

ZONDAGSE JAZZ IN WELLING

Ongeveer eens in de maand kunnen we in het bekende café Welling, achter het Concertgebouw in de Johannes Verhulststraat, genieten van jazz met Theo Loevendie en zijn Wellingtonians, en elke keer een bijzondere gast.






Afgelopen zondag was het Michael Moore, de Amerikaanse saxofonist en klarinettist die al jaren een belangrijke steunpilaar van het ICP Orchestra is.

De Wellingtonians zijn:
Maarten van der Grinten gitaar,
Mark Haanstra bas, en Joost Lijbaart drums.
Theo Loevendie zelf op sopraansaxofoon.

En er is steevast een optreden van zangeres/ barkeepster Elske.

Vaste bezoeker en vriend is Han de Vries, vroeger hoboïst in het Concertgebouw Orkest.

Toch staat naast de deur van Café Welling nog altijd dit mooie symbooltje.

N.B. de toegang is gratis.

MONK INSIDE OUT

Het Clazz Ensemble gaf zaterdag 15 maart het slotconcert van hun eerste tournee met het project Monk Inside Out, met composities die zijn geïnspireerd door de muziek van Thelonious Monk.

Hun spel was verweven met film- en videobeelden van Monk in Parijs, Kopenhagen en ten huize van de barones Pannonica de Koenigswarter de Rothschild aan de overkant van de Hudson River, uitkijkend op Manhattan.

Met composities van o.a. Frank Carlberg, Maud Sauer, Dick de Graaf en Arend Niks werd het een even gevarieerde als boeiende avond.