METZ IN JUNI

In Metz, een van de meer noordelijke Franse steden, voornamelijk oude mijn-industrie, is een paar jaar geleden het prachtige Centre Pompidou verrezen, een dependance van het Parijse Beaubourg, centrum voor moderne kunst.

We zagen twee fantastische tentoonstellingen: 'Phares' , bestaande uit schilderijen en kunst, zo groot van afmeting dat ze vrijwel nooit in musea komen.
Hier een vierluik van Delaunay (er pasten er maar 3 op de foto)

een echte Picasso

en , ook heel bijzonder een 'object'  van Kapoor waar de diepte schijn is - of niet?

(we zagen hem al eens in De Pont in Tilburg).

Er was ook nog een andere tentoonstelling die onze belangstelling trok: Formes simples.

Vooral beelden die zeer aanspraken:

Juist die weekend van 21 juni was in heel Frankrijk het Fête de la Musique.
Op alle hoeken en pleinen mag muziek gemaakt worden.

Terwijl wij op een terrasje heerlijk zaten te dineren speelde daar een groepje soixante-huitards gezellige  ouderwetse liedjes van Buffalo Springfield,  Muddy Waters, Bob Dylan, the Birds en zelfs van de Rolling Stones.

Maar het mooiste schilderij zagen we in 't echt: de etalage van een patisserie, zomaar in een straatje.

KLEINZOON SONNY DRUMT

Dit is Sonny Vuijsje, 7 jaar oud, een aankomend talent op drums.
Hij moet natuurlijk nog heel veel leren, maar het belangrijkste heeft hij al :  souplesse.
Gelukkig heeft hij een prima leraar: Pall Gudmundsson, de drummer van de Raggende Manne.

75 YEARS BLUE NOTE

Een feestelijke avond met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw,
onder leiding van een nieuwe dirigent, de Amerikaan Dennis Mackrel, met speciale gast Benny Golson.
Voor de pauze werden voornamelijk nummers uit de tijd van de Jazz Messengers gespeeld, zoals de Blues March, Along came Betty en Stablemates. Tussendoor vertelde Benny Golson, die inmiddels al in de tachtig is, vol vuur anecdotes over het ontstaan van de nummers en de titels.

Na de pauze verscheen een tweede speciale gast: de jonge, populaire Amerikaanse jazz-zanger Jose James, die met krachtige stem o.a. zong: My one and only Love en Equinox.

Ten slotte  verschenen  ook nog de Nederlandse zangers Ruben Hein en Denise Jannah op het podium.
Ook Benny Golson kwam weer meespelen en gezamenlijk zongen en speelden ze Moanin'. Het publiek was toen bijna niet meer te houden. Maar er kwam geen toegift meer.