IEDEREEN SPEELT VOOR HET JAZZARCHIEF

Het benefietconcert voor het Nederlands Jazz Archief werd dit jaar voor de vierde keer gehouden.
De avond werd spetterend geopend door de Konrad Koselleck Big Band. Zij speelden eigen arrangementen van de dirigent en Ratten op de trap, een zeventig jaar oude compositie van Boy Edgar.

De presentatie was in handen van Frank Jochemsen en Mijke van Wijk, die wij kennen van de soul&jazz-zender Radio 6, die helaas per 1 januari 2016 wordt opgeheven.
Tijdens vorige benefietconcerten hebben al grote namen opgetreden zoals Rita Reys, Ruud Jacobs, Peter Beets, Rein de Graaff, Bert van den Brink, Ack van Rooyen, Theo Loevendie, Yuri Honing, Fay Claassen en Francien van Tuinen.

Het Gideon Tazelaar-trio met de 18-jarige tenorsaxofonist Gideon Tazelaar, bassist Ties Laarakker en drummer Wouter Kühne.
Met hun jeugdige enthousiasme en virtuositeit lieten zij zien dat de jazz wel degelijk een toekomst heeft.

Een hoogtepunt was het optreden van zangeres Denise Jannah met de Konrad Koselleck Big Band. Zij begon met een doorleefd New York State Of Mind en sloot af met een superswingend Come Rain Or Come Shine.

Na de pauze diepe concentratie voor het duo Eric Vloeimans trompet en Jeroen van Vliet piano.
Zij speelden sfeervolle eigen composities die ook op hun nieuwe cd staan.

De nieuwe voorzitter van het Nederlands Jazz Archief is prof. dr. Cees Hamelink.
Hij werd geïnterviewd door Mijke van Wijk.

 

Calefax Rietkwintet werd voor deze gelegenheid aangevuld met bassist Tony Overwater en drummer Wim Kegel.  Dit kwintet, dat gewoonlijk stukken uit het klassieke repertoire speelt, heeft zich nu ook gewijd aan jazz. 
Zij speelden enkele delen uit Such Sweet Thunder, de op Shakespeare geïnspireerde suite van Duke Ellington en Billy Strayhorn.
Derde van links staat saxofonist Raaf Hekkema, die Ellingtons muziek voor Calefax arrangeerde.

De prachtige muzikale avond werd explosief afgesloten door Bruut!, een jong jazzkwartet met het saxofoontalent Maarten Hogenhuis. Ze brachten een authentiek Hammondorgel mee, dat werd bespeeld door Folkert Oosterbeek.

SEE YOU NEXT YEAR

DINANT, STAD VAN DE SAXOFOON

Diep in het zuiden van Wallonië ligt aan de Maas het stadje Dinant.
Dit is de geboorteplaats van Adolphe Sax (1814-1894), uitvinder van de saxofoon.
Er is een heel museum aan hem gewijd en overal staan saxofoons, zoals bijvoorbeeld op de brug over de Maas en voor de kathedraal - op de achtergrond boven op de rots de citadel.


In de Rue Adolphe Sax is een museum op de plek waar zijn geboortehuis heeft gestaan.

Natuurlijk gaat iedere bezoeker even op het bankje naast de grote meester zitten.

Binnen in het museum uitleg over de ontstaansgeschiedenis van de saxofoon en foto's van beroemde saxofonisten, zoals Coleman Hawkins.

Saxofoons op ieder pleintje

Nu zou je denken dat er ook wel een goed florerende jazzclub zou zijn waar je lekkere saxofonisten zou kunnen horen, maar helaas, de enige club die we konden vinden, leek totaal in verval.

BOY EDGAR HERLEEFT

In het stampvolle Amsterdamse Bimhuis werd op zondag 15 november herdacht dat Boy Edgar, bandleider, arts en wetenschapper, dit jaar 100 zou zijn geworden.
Een prachtige avond met een feestconcert door twee big bands met solisten, een live radio-uitzending, interviews en gesprekken, en de vertoning van films.

 

 

Met twee big bands bij elkaar - de band van David Kweksilber en de Konrad Koselleck Big Band - krijg je een record aantal trombones,
aan de piano (met hoedje) Theo Loevendie.

De enthousiaste dirigent Konrad Koselleck

David Kweksilber, klarinettist en bandleider

De avond werd gepresenteerd door Frank Jochemsen en Jaap Boots
 

Eerst was er een gesprek over Boy Edgar, met mensen die hem goed gekend hebben:

Gerrie van de Klei, zangeres en levenspartner, Boy's dochter Jane Edgar, en bassist Jacques Schols.

Gespreksleider Frank Jochemsen kennen we van jazz-zender Radio 6.

De hele avond werd ook live uitgezonden.

We zagen mooie oude films van Boy's Big Band uit de jaren zestig.

Hier Ado Broodboom trompet (in de film) in een optreden uit 1965.

De inmiddels 93 geworden Ado zat vergenoegd naast ons naar de oude beelden te kijken.

Hij kan er nog prachtig over vertellen.
Bert Vuijsje werkt samen met hem aan zijn levensverhaal - het boek is al bijna af.

  

Er werden beroemde stukken uit het repertoire van Boy's Big Band, zoals Theo Loevendie's Fincheye en Boy Edgar's eigen Competitive Challenge, live uitgevoerd door een unieke bezetting: de beide big bands gezamenlijk.
Een ander hoogtepunt was een Boy Edgar-compositie uit 1942 (!): Ratten op de trap. Dat kreeg een spetterende vertolking door de Konrad Koselleck Big Band.
 

Er traden uitstekende solisten op, bijvoorbeeld

zangeres Claron McFadden

trompettist Angelo Verploegen

Hans Dulfer liep nog even in en uit om een nummertje mee te spelen terwijl Gerrie van der Klei een kopje koffie dronk.

Werner Herbers, vroeger een geacht lid van het Concertgebouworkest, speelde een jazzsolo op zijn hobo.

en een feest is pas compleet als er ook een tapdanser is: Peter Kuit.

NACHTCONCERT

Het was een mooie traditie in de jaren vijftig en zestig: Amerikaanse jazzmusici kwamen naar Nederland en gaven in Scheveningen een avondconcert en in Amsterdam een nachtconcert.
Legendarisch waren die nachtconcerten, alle groten zijn er geweest: Count Basie, Thelonious Monk, Miles Davis, Oscar Peterson,
Wie daar toen niet bij is geweest, heeft er nog altijd spijt van. Gelukkig brengt het Nederlands Jazz Archief de onvergetelijke nachtconcerten nu uit op cd.

Soms proberen ze een oude traditie in ere te herstellen. en zo was er in de nacht van 7 op 8 november 2015 weer een nachtconcert in het Amsterdamse Concertgebouw.
Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw stelde zijn nieuwe dirigent voor: de Amerikaan Dennis Mackrel, opvolger van Henk Meutgeert.
Op deze foto staat Mackrel, tijdens de introductieborrel die voorafging aan het concert, naast Juan Martinez, baritonsaxofonist en artistiek directeur van de band.

Deze ambitieuze perfectionist uit New York, tevens arrangeur en drummer, heeft al een mooie carrière achter zich. Als laatste was hij vanaf 2013 leider van het postume Count Basie Orchestra.
Ze openden met Dizzy Gillespie's A Night In Tunisia, daarna volgde een prachtige bewerking van Coltrane's Giant Steps en vervolgens speelden ze Blues voor Pablo van Gil Evans, beroemd geworden door Miles Davis, nu met Ruud Breuls als voortreffelijke trompetsolist.

Helaas wist Dennis Mackrel niet echt een warm contact met het publiek te leggen. De sfeer van de legendarische nachtconcerten wilde maar niet terugkomen.
Wel zagen de orkestleden er pico bello uit in hun nieuwe McGregor-pakken (sponsor bedankt).
Ze vormden een groot contrast met de gast van de avond:
Christian Scott.

Deze sinds kort befaamde trompettist trad niet zozeer op als gastsolist, hij bracht zijn complete eigen band mee: twee drummers, een altsaxofonist, een pianist/toetsenist, een gitarist, een bassist en een fluitiste. Dit gezelschap installeerde zich tussen en voor het orkest.

Christian Scott begon meteen opgewekt met: 'Are you happy? Do you feel good?'

De oudere jazzliefhebbers voelden zich wellicht wat ongemakkelijk, maar een deel van het publiek, misschien speciaal voor hem gekomen, begon enthousiast te stampen en te klappen.

In deze merkwaardige muzikale combinatie werden tal van nummers gespeeld. Het Jazz Orchestra begeleidde als het ware een funkband.

Al met al een vrolijke muzikale nacht, maar de sfeer van vroeger bleef uit.

THEO LOEVENDIE 85

Deze maand is Theo Loevendie, de onvermoeibare componist en jazzmusicus, 85 jaar geworden.
Dit heuglijke feit werd twee keer muzikaal gevierd.
Vorige week zondag in het bekende café Welling achter het Concertgebouw in Amsterdam
en zondagmiddag 27 september in het Bimhuis.

Dit zijn de 'Wellingtonians', een soms wisselende band waarmee Loevendie zo om de vier weken op zondagmiddag in café Welling optreedt.
Deze keer Mark Haanstra bas, Wolter Wierbos trombone, Ab Baars, tenorsax en klarinet, en Martin van Duynhoven drums.

In het Bimhuis werd het feestconcert geopend door een groep jonge slagwerkstudenten van het Conservatorium van Amsterdam; ze kwamen uit Spanje, Luxemburg en Korea.

Daarna Theo Loevendie met de 'echte' Wellingtonians:
Maarten van der Grinten gitaar, Mark Haanstra bas, Joost Lijbaart drums.
En met deze keer Yuri Honing tenor.

Tijdens dit feestelijke concert traden veel vrienden en solisten op:
de violisten Diamanda Dramm en Oene van Geel

Erik Bosgraaf blokfluit (hier met Yuri Honing op sopraansax)

en zangeres Nora Fischer.

Zij zong onder meer Theo Loevendies nieuwe 'mini-opera' Neighbours, over een klassieke zangeres en haar buurman de jazzbassist -  een prachtig duet met Mark Haanstra. (Een 'operina' noemde de componist dit stuk, liever dan 'operette', zei hij.)

Tussendoor nog een paar korte vrolijke intermezzi van de jonge slagwerkers

Na de pauze werd de meer klassieke kant van Theo Loevendie belicht.

Een hoogtepunt was het optreden van pianist Ralph van Raat, die uit het hoofd Strides speelde, een razend moeilijke compositie van Theo Loevendie van meer dan 30 jaar geleden, die nog niets aan spanning en actualiteit had verloren.

Het Osiris Trio speelde Ackermusik een compositie van Loevendie ooit geschreven voor het muziekfestival van Hitzacker in Duitsland.

Fie Schouten met haar basklarinet

Ten slotte de finale met Timboektoe waarbij alle solisten kwamen mee-jammen.

Het was een mooie en stijlvolle muzikale verjaardag.

Die middag was op de televisie bij de Joodse Omroep de documentaire Alles wat klinkt over Theo Loevendie uitgezonden.