woensdag 24 september 2014

AUTUMN IN NEW YORK

New York, The Big Apple, hier is de jazz nog levend en zijn er tientallen clubs met live-muziek.
Maar we zagen wel zeer bejaarde muzikanten, levende jazzlegendes.























In het chique Birdland hoorden we de 89-jarige jazz-zangeres/pianiste Barbara Carroll, die de tijd van Charlie Parker en Dizzy Gillespie op 52nd Street nog actief heeft meegemaakt.























Zo mooi en jong als op het affiche is ze niet meer, maar ze zag er prachtig uit, hoewel wat mager, in een donkergroene jumpsuit met prachtig rood opgestoken haar.
Ze was nog geestig en vol energie, vertelde grappige verhaaltjes tussen de nummers door.
Maar bovenal speelde ze kristalhelder op de piano.






















Ze had een uitstekende bassist bij zich:
Jay Leonhart.


Ze speelde en zong onder meer:
Lullaby of Birdland & September in the Rain (als hommage aan George Shearing)
I Won't Dance
How About You
You Fascinate Me So
Have You Met Miss Jones
En een Ellington/Strayhorn-medley (Lotus Blossom, I Didn't Know About You, Things Ain't What They Used To Be)

























Een onverwachte verrassing in Birdland. Daar kwam Rein de Graaff binnen met zijn vrouw Francien.
Niet om te spelen natuurlijk, maar gewoon als liefhebber die net als wij nieuwsgierig was naar deze beboplegende. Dat was een feestelijke ontmoeting natuurlijk.
De avond werd dan ook besloten met een gezamenlijk etentje in het uitstekende Italiaanse restaurant Scarlatto.




Op zondag gingen we naar een heel andere jazzclub, de net geopende piano-room Mezzrow, genoemd naar de roemruchte klarinettist Mezz Mezzrow, tevens schrijver van het even roemruchte boek Really The Blues.
In deze kelder in Greenwich Village was alleen een bar, geen restaurant, en de wijn kostte $ 10 per glas. Entree was $ 20 per persoon. 




Hier trad op Richard Wyands, een 86-jarige pianist die met alle groten uit de jazz heeft gespeeld.




De bassist was John Webber, maar die maakte minder indruk.








De enthousiaste eigenaar van de club, Spike Wilner, speelde vooraf nog even zelf op de piano.





 Bij de MET (opera) kon je buiten op een scherm de voorstelling binnen volgen. Ze speelden Mozarts Le Nozze di  Figaro. Je moest tickets hebben (voor buiten ook), maar doordat het nogal koud was, zat het niet vol en mochten wij er zo maar in.
















Een mooi cultureel weekje in de zich altijd vernieuwende hoofdstad van de wereld.

Deze toren is gebouwd op Ground Zero, waar voorheen de Twin Towers van het World Trade Center stonden.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten