DINANT, STAD VAN DE SAXOFOON

Diep in het zuiden van Wallonië ligt aan de Maas het stadje Dinant.
Dit is de geboorteplaats van Adolphe Sax (1814-1894), uitvinder van de saxofoon.
Er is een heel museum aan hem gewijd en overal staan saxofoons, zoals bijvoorbeeld op de brug over de Maas en voor de kathedraal - op de achtergrond boven op de rots de citadel.


In de Rue Adolphe Sax is een museum op de plek waar zijn geboortehuis heeft gestaan.

Natuurlijk gaat iedere bezoeker even op het bankje naast de grote meester zitten.

Binnen in het museum uitleg over de ontstaansgeschiedenis van de saxofoon en foto's van beroemde saxofonisten, zoals Coleman Hawkins.

Saxofoons op ieder pleintje

Nu zou je denken dat er ook wel een goed florerende jazzclub zou zijn waar je lekkere saxofonisten zou kunnen horen, maar helaas, de enige club die we konden vinden, leek totaal in verval.

BOY EDGAR HERLEEFT

In het stampvolle Amsterdamse Bimhuis werd op zondag 15 november herdacht dat Boy Edgar, bandleider, arts en wetenschapper, dit jaar 100 zou zijn geworden.
Een prachtige avond met een feestconcert door twee big bands met solisten, een live radio-uitzending, interviews en gesprekken, en de vertoning van films.

 

 

Met twee big bands bij elkaar - de band van David Kweksilber en de Konrad Koselleck Big Band - krijg je een record aantal trombones,
aan de piano (met hoedje) Theo Loevendie.

De enthousiaste dirigent Konrad Koselleck

David Kweksilber, klarinettist en bandleider

De avond werd gepresenteerd door Frank Jochemsen en Jaap Boots
 

Eerst was er een gesprek over Boy Edgar, met mensen die hem goed gekend hebben:

Gerrie van de Klei, zangeres en levenspartner, Boy's dochter Jane Edgar, en bassist Jacques Schols.

Gespreksleider Frank Jochemsen kennen we van jazz-zender Radio 6.

De hele avond werd ook live uitgezonden.

We zagen mooie oude films van Boy's Big Band uit de jaren zestig.

Hier Ado Broodboom trompet (in de film) in een optreden uit 1965.

De inmiddels 93 geworden Ado zat vergenoegd naast ons naar de oude beelden te kijken.

Hij kan er nog prachtig over vertellen.
Bert Vuijsje werkt samen met hem aan zijn levensverhaal - het boek is al bijna af.

  

Er werden beroemde stukken uit het repertoire van Boy's Big Band, zoals Theo Loevendie's Fincheye en Boy Edgar's eigen Competitive Challenge, live uitgevoerd door een unieke bezetting: de beide big bands gezamenlijk.
Een ander hoogtepunt was een Boy Edgar-compositie uit 1942 (!): Ratten op de trap. Dat kreeg een spetterende vertolking door de Konrad Koselleck Big Band.
 

Er traden uitstekende solisten op, bijvoorbeeld

zangeres Claron McFadden

trompettist Angelo Verploegen

Hans Dulfer liep nog even in en uit om een nummertje mee te spelen terwijl Gerrie van der Klei een kopje koffie dronk.

Werner Herbers, vroeger een geacht lid van het Concertgebouworkest, speelde een jazzsolo op zijn hobo.

en een feest is pas compleet als er ook een tapdanser is: Peter Kuit.

NACHTCONCERT

Het was een mooie traditie in de jaren vijftig en zestig: Amerikaanse jazzmusici kwamen naar Nederland en gaven in Scheveningen een avondconcert en in Amsterdam een nachtconcert.
Legendarisch waren die nachtconcerten, alle groten zijn er geweest: Count Basie, Thelonious Monk, Miles Davis, Oscar Peterson,
Wie daar toen niet bij is geweest, heeft er nog altijd spijt van. Gelukkig brengt het Nederlands Jazz Archief de onvergetelijke nachtconcerten nu uit op cd.

Soms proberen ze een oude traditie in ere te herstellen. en zo was er in de nacht van 7 op 8 november 2015 weer een nachtconcert in het Amsterdamse Concertgebouw.
Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw stelde zijn nieuwe dirigent voor: de Amerikaan Dennis Mackrel, opvolger van Henk Meutgeert.
Op deze foto staat Mackrel, tijdens de introductieborrel die voorafging aan het concert, naast Juan Martinez, baritonsaxofonist en artistiek directeur van de band.

Deze ambitieuze perfectionist uit New York, tevens arrangeur en drummer, heeft al een mooie carrière achter zich. Als laatste was hij vanaf 2013 leider van het postume Count Basie Orchestra.
Ze openden met Dizzy Gillespie's A Night In Tunisia, daarna volgde een prachtige bewerking van Coltrane's Giant Steps en vervolgens speelden ze Blues voor Pablo van Gil Evans, beroemd geworden door Miles Davis, nu met Ruud Breuls als voortreffelijke trompetsolist.

Helaas wist Dennis Mackrel niet echt een warm contact met het publiek te leggen. De sfeer van de legendarische nachtconcerten wilde maar niet terugkomen.
Wel zagen de orkestleden er pico bello uit in hun nieuwe McGregor-pakken (sponsor bedankt).
Ze vormden een groot contrast met de gast van de avond:
Christian Scott.

Deze sinds kort befaamde trompettist trad niet zozeer op als gastsolist, hij bracht zijn complete eigen band mee: twee drummers, een altsaxofonist, een pianist/toetsenist, een gitarist, een bassist en een fluitiste. Dit gezelschap installeerde zich tussen en voor het orkest.

Christian Scott begon meteen opgewekt met: 'Are you happy? Do you feel good?'

De oudere jazzliefhebbers voelden zich wellicht wat ongemakkelijk, maar een deel van het publiek, misschien speciaal voor hem gekomen, begon enthousiast te stampen en te klappen.

In deze merkwaardige muzikale combinatie werden tal van nummers gespeeld. Het Jazz Orchestra begeleidde als het ware een funkband.

Al met al een vrolijke muzikale nacht, maar de sfeer van vroeger bleef uit.

THEO LOEVENDIE 85

Deze maand is Theo Loevendie, de onvermoeibare componist en jazzmusicus, 85 jaar geworden.
Dit heuglijke feit werd twee keer muzikaal gevierd.
Vorige week zondag in het bekende café Welling achter het Concertgebouw in Amsterdam
en zondagmiddag 27 september in het Bimhuis.

Dit zijn de 'Wellingtonians', een soms wisselende band waarmee Loevendie zo om de vier weken op zondagmiddag in café Welling optreedt.
Deze keer Mark Haanstra bas, Wolter Wierbos trombone, Ab Baars, tenorsax en klarinet, en Martin van Duynhoven drums.

In het Bimhuis werd het feestconcert geopend door een groep jonge slagwerkstudenten van het Conservatorium van Amsterdam; ze kwamen uit Spanje, Luxemburg en Korea.

Daarna Theo Loevendie met de 'echte' Wellingtonians:
Maarten van der Grinten gitaar, Mark Haanstra bas, Joost Lijbaart drums.
En met deze keer Yuri Honing tenor.

Tijdens dit feestelijke concert traden veel vrienden en solisten op:
de violisten Diamanda Dramm en Oene van Geel

Erik Bosgraaf blokfluit (hier met Yuri Honing op sopraansax)

en zangeres Nora Fischer.

Zij zong onder meer Theo Loevendies nieuwe 'mini-opera' Neighbours, over een klassieke zangeres en haar buurman de jazzbassist -  een prachtig duet met Mark Haanstra. (Een 'operina' noemde de componist dit stuk, liever dan 'operette', zei hij.)

Tussendoor nog een paar korte vrolijke intermezzi van de jonge slagwerkers

Na de pauze werd de meer klassieke kant van Theo Loevendie belicht.

Een hoogtepunt was het optreden van pianist Ralph van Raat, die uit het hoofd Strides speelde, een razend moeilijke compositie van Theo Loevendie van meer dan 30 jaar geleden, die nog niets aan spanning en actualiteit had verloren.

Het Osiris Trio speelde Ackermusik een compositie van Loevendie ooit geschreven voor het muziekfestival van Hitzacker in Duitsland.

Fie Schouten met haar basklarinet

Ten slotte de finale met Timboektoe waarbij alle solisten kwamen mee-jammen.

Het was een mooie en stijlvolle muzikale verjaardag.

Die middag was op de televisie bij de Joodse Omroep de documentaire Alles wat klinkt over Theo Loevendie uitgezonden.

A GLORIOUS TRIBUTE TO RITA REYS

Fay Claassen en het trio van Peter Beets brachten op zondagavond
20 september in de Kleine Zaal van het Concert gebouw te Amsterdam
een eerbetoon aan de in 2013 op 88-jarige leeftijd overleden jazz zangeres Rita Reys.

Fay Claassen zong een keuze uit het repertoire van Rita, waarbij ze niet zomaar imiteerde, maar vaak een eigen prachtige interpretatie maakte.
Voor het Nederlandstalige liedje Zon in Scheveningen had ze een jaren 50-jurkje aangetrokken dat precies bij de sfeer paste, maar ze zong het op haar eigen manier, misschien wel nog mooier en natuurlijker.
Verder klonken: Poor Butterfly, Just One Of Those Things, I'm Old-Fashioned, It Could Happen To You, Ten slotte: I Thought About You.

Een muzikaal toptrio: Peter Beets, energiek en virtuoos als altijd aan de piano, Ruud Jacobs bas en Martijn van Iterson gitaar.
Het plezier spatte er van af.


Na de pauze een andere jurk, een andere sfeer: Fay Claassen was nu zelf de echte jazzdiva.
Ze zong prachtige ballads: When Sunny Gets Blue, Autumn Leaves, en Michel Legrand's I Will Wait For You als langzame bossa nova.
Maar ook snellere nummers: The Song Is You, I've Got The World On A String en 's Wonderful (80 maten per minuut!).

Een absoluut hoogtepunt werd  In A Mellow Tone, waarin Peter Beets een microfoon pakte en met zijn eigen piano-improvisatie mee-scatte.

Na de staande ovatie kwam er natuurlijk een toegift:
Love for Sale, waardoor we toch weer heel erg aan Rita moesten denken.
Ooit toen ze dit zong struikelde ze over een microfoondraad en brak haar pols.  'Ik zong Love For Sale en hup, daar lag ik op mijn rug', vertelde ze achteraf lachend.

Van het Tribute To Rita Reys is ook een cd gemaakt die nu al verkrijgbaar is.
Het hele programma gaat op tournee en is nog te zien in september en oktober in:
Hummelo, Den Haag, Zutphen, Maastricht, Heerde, Enschede, Beusichem en Deventer.
In februari en maart 2016 komen ze naar Utrecht, Heerlen, Mol (België), Purmerend, Hardenberg, Edam, Terneuzen en Nieuwegein.
Een prachtige voorstelling, warm aanbevolen!

We missen Rita en denken met veel warmte aan haar terug,

Hier trad ze op met het Peter Beets-trio (met Joost Patocka drums, en Ruud Jacobs bas, tijdens het Benefietconcert voor het Nederlands Jazz Archief in december 2012.

I Thought About You

HENK MEUTGEERT KRIJGT DE CONCERTGEBOUW JAZZ AWARD

Een onvergetelijke, swingende avond in het Concertgebouw:
op zondag 16 augustus ontving Henk Meutgeert uit handen van Simon Reinink, directeur van het Concertgebouw, de Concertgebouw Jazz Award.
Deze onderscheiding ging voor het eerst naar een Nederlandse musicus.
Vele internationale jazzlegendes gingen hem voor, o.a. Sonny Rollins, Herbie Hancock, Elvin Jones en Toots Tielemans.

Het feestelijke concert werd verzorgd door het soepel spelende Jazz Orchestra of the Concertgebouw, 
deze keer weer onder de bezielende leiding van Henk Meutgeert, die in 2014 terugtrad als vaste dirigent.

Solisten waren op deze avond o.a.

Benjamin Herman, altsaxofoon, en Jesse van Ruller, gitaar.

Tenorsaxononist Ferdinand Povel en pianist Peter Beets

en de zangers:

Georgie Fame en Deborah Brown 

Op het repertoire veel arrangementen van Henk Meutgeert, nummers van onder andere Richard Rogers (Falling in Love with Love) en Irvin Berlin (How Deep is the Ocean, en I've Got My Love to Keep me Warm, Cheeck to Cheek).

Georgie Fame zong Bonnie and Clyde, L'lle Darlin, en Little Pony.

Het concert werd afgesloten met het swingende Cheek to Cheek, als duet gezongen door Georgie Fame en Deborah Brown.

In de toegift klonk nog met alle solisten: Let's Face the Music and Dance.

N.B. Foto's hierbij zijn gemaakt door Michael van Os met zijn I-phone.