Legendarisch waren die nachtconcerten, alle groten zijn er geweest: Count Basie, Thelonious Monk, Miles Davis, Oscar Peterson,
Wie daar toen niet bij is geweest, heeft er nog altijd spijt van. Gelukkig brengt het Nederlands Jazz Archief de onvergetelijke nachtconcerten nu uit op cd.
Soms proberen ze een oude traditie in ere te herstellen. en zo was er in de nacht van 7 op 8 november 2015 weer een nachtconcert in het Amsterdamse Concertgebouw.
Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw stelde zijn nieuwe dirigent voor: de Amerikaan Dennis Mackrel, opvolger van Henk Meutgeert.
Op deze foto staat Mackrel, tijdens de introductieborrel die voorafging aan het concert, naast Juan Martinez, baritonsaxofonist en artistiek directeur van de band.
Deze ambitieuze perfectionist uit New York, tevens arrangeur en drummer, heeft al een mooie carrière achter zich. Als laatste was hij vanaf 2013 leider van het postume Count Basie Orchestra.
Ze openden met Dizzy Gillespie's A Night In Tunisia, daarna volgde een prachtige bewerking van Coltrane's Giant Steps en vervolgens speelden ze Blues voor Pablo van Gil Evans, beroemd geworden door Miles Davis, nu met Ruud Breuls als voortreffelijke trompetsolist.
Helaas wist Dennis Mackrel niet echt een warm contact met het publiek te leggen. De sfeer van de legendarische nachtconcerten wilde maar niet terugkomen.
Wel zagen de orkestleden er pico bello uit in hun nieuwe McGregor-pakken (sponsor bedankt).
Ze vormden een groot contrast met de gast van de avond:
Christian Scott.
Deze sinds kort befaamde trompettist trad niet zozeer op als gastsolist, hij bracht zijn complete eigen band mee: twee drummers, een altsaxofonist, een pianist/toetsenist, een gitarist, een bassist en een fluitiste. Dit gezelschap installeerde zich tussen en voor het orkest.
Christian Scott begon meteen opgewekt met: 'Are you happy? Do you feel good?'
De oudere jazzliefhebbers voelden zich wellicht wat ongemakkelijk, maar een deel van het publiek, misschien speciaal voor hem gekomen, begon enthousiast te stampen en te klappen.
In deze merkwaardige muzikale combinatie werden tal van nummers gespeeld. Het Jazz Orchestra begeleidde als het ware een funkband.
Al met al een vrolijke muzikale nacht, maar de sfeer van vroeger bleef uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten