AUTUMN IN NEW YORK

New York, The Big Apple, hier is de jazz nog levend en zijn er tientallen clubs met live-muziek.
Maar we zagen wel zeer bejaarde muzikanten, levende jazzlegendes.

In het chique Birdland hoorden we de 89-jarige jazz-zangeres/pianiste Barbara Carroll, die de tijd van Charlie Parker en Dizzy Gillespie op 52nd Street nog actief heeft meegemaakt.

Zo mooi en jong als op het affiche is ze niet meer, maar ze zag er prachtig uit, hoewel wat mager, in een donkergroene jumpsuit met prachtig rood opgestoken haar.

Ze was nog geestig en vol energie, vertelde grappige verhaaltjes tussen de nummers door.

Maar bovenal speelde ze kristalhelder op de piano.

Ze had een uitstekende bassist bij zich:
Jay Leonhart.

Ze speelde en zong onder meer:
Lullaby of Birdland & September in the Rain (als hommage aan George Shearing)
I Won't Dance
How About You
You Fascinate Me So
Have You Met Miss Jones
En een Ellington/Strayhorn-medley (Lotus Blossom, I Didn't Know About You, Things Ain't What They Used To Be)

Een onverwachte verrassing in Birdland. Daar kwam Rein de Graaff binnen met zijn vrouw Francien.
Niet om te spelen natuurlijk, maar gewoon als liefhebber die net als wij nieuwsgierig was naar deze beboplegende. Dat was een feestelijke ontmoeting natuurlijk.
De avond werd dan ook besloten met een gezamenlijk etentje in het uitstekende Italiaanse restaurant Scarlatto.

Op zondag gingen we naar een heel andere jazzclub, de net geopende piano-room Mezzrow, genoemd naar de roemruchte klarinettist Mezz Mezzrow, tevens schrijver van het even roemruchte boek Really The Blues.

In deze kelder in Greenwich Village was alleen een bar, geen restaurant, en de wijn kostte $ 10 per glas. Entree was $ 20 per persoon. 

Hier trad op Richard Wyands, een 86-jarige pianist die met alle groten uit de jazz heeft gespeeld.

De bassist was John Webber, maar die maakte minder indruk.

De enthousiaste eigenaar van de club, Spike Wilner, speelde vooraf nog even zelf op de piano.

 Bij de MET (opera) kon je buiten op een scherm de voorstelling binnen volgen. Ze speelden Mozarts Le Nozze di  Figaro. Je moest tickets hebben (voor buiten ook), maar doordat het nogal koud was, zat het niet vol en mochten wij er zo maar in.

Een mooi cultureel weekje in de zich altijd vernieuwende hoofdstad van de wereld.

Deze toren is gebouwd op Ground Zero, waar voorheen de Twin Towers van het World Trade Center stonden.

DALI IN FLORIDA

In het charmante stadje St. Petersburg, Florida, staat een schitterend Salvador Dali-museum.

Het rijke echtpaar Reynold en Eleanor Morse heeft zijn privé-collectie in een speciaal daartoe gebouwd museum ondergebracht. Een paar jaar geleden bezochten we het 'oude' museum, een simpele betonnen blokkendoos. Nu is er dit nieuwe gebouw aan het water, met spectaculaire architectuur in de stijl van de kunstenaar, dat in 2011 werd geopend.
De collectie is de op één na grootste ter wereld, na het Dali Theatermuseum in zijn geboortestad Figueres in Spanje.

Helaas mocht je de geëxposeerde werken niet fotograferen.
Wel de bijzondere wenteltrap, achter de bijzondere glazen constructie met uitzicht op de jachthaven.

De kartonnen Dali is hier speciaal voor de bezoeker neergezet.

Om St. Petersburg te bereiken moet je een hoge tolbrug oversteken. 

Tja, iedereen wil wel met deze bijzondere man op de foto.

SARASOTA SWINGS

Waar we ook gaan, altijd is er jazz. Dus ook tijdens onze Amerikaanse september-vakantie.
In Sarasota, aan de westkust van Florida, zagen we de aankondiging van een jazzconcert in de wine-bar Burns Court Café, waar we onmiddellijk gingen reserveren.
We waren ooit in dit deel van Florida beland doordat Rob Pronk hier elke winter drie maanden lang verbleef - op het nabije Longboat Key - en we hem gingen opzoeken. Nu, na zijn dood, kwamen we nog eens terug naar deze aangename omgeving.

De legendarische pianist/arrangeur Tommy Goodman, die inmiddels 90 moet zijn, en nog met Benny Goodman (geen familie) en Louis Armstrong heeft gewerkt, was er tot onze spijt niet. Hij moest de volgende ochtend vroeg 'naar een bruiloft in New York' .
Gelukkig zat er wel een andere pianist met een heel aardige band die ons een swingende avond bezorgde.

Pianist Dick Hamilton (eigenlijk een trombonist die jaren in de studio's van Los Angeles werkte) en bassist  John DeWitt.

Er kwam een uitstekende bugelspeler bij, Jim Martin.
Hij vertelde, tot onze plezierige verbazing, dat een van zijn favorieten Ack van Rooyen is - wereldberoemd in Florida dus

Bill Carmichael speelde tenorsax en klarinet.

Ze speelden klassieke Amerikaanse songs, zoals
The Way You Look Tonight
Softly As In A Morning Sunrise
Darn That Dream
If I Were A Bell
I Remember You
My Heart Stood Still

Zo hadden we een swingende avond in een gezellig jazzcafé in Sarasota. De hopeloos warrige bediening deed aan Fawlty Towers denken, wat ons ook al heel vrolijk maakte, en het publiek zorgde voor een vertrouwde  Welling-achtige sfeer.