Het derde jaarlijkse Benefietconcert voor het Nederlands Jazz Archief op 7 december in het Amsterdamse Bimhuis was een aaneenschakeling van hoogtepunten.
Het begon al met de fantastische Dutch Concert Big Band onder leiding van drummer Kevin van den Elzen.
Daar trad als eerste solist op Ack van Rooyen (bijna 85), die liet horen dat jazz niet alleen de muziek van de jeugd is, maar ook van de eeuwige jeugd.
En ook de tweede solist, zangeres Fay Claassen, toonde vuur en klasse.
Ze begon sfeervol met My Funny Valentine, in duo met pianist Bert van den Brink.
Daarna zong ze nog twee nummers met de big band.
Het trio waarmee Theo Loevendie op zondagmiddagen in café Welling optreedt, de Wellingtonians, stond hierna op het programma. Helaas mag Loevendie op doktersadvies voorlopig niet meer blazen. Hij werd uitstekend vervangen door tenorist Yuri Honing, die tot besluit ook nog samen met Ack van Rooyen liet horen hoe leuk jazz is.
Theo Loevendie dirigeerde de Dutch Concert Big Band die zijn legendarische compositie Finch Eye (Vinkenoog) uitvoerde. Hier vertelt hij over zijn carrière.
De avond werd gepresenteerd door Koen Schouten,
Hier in gesprek met de directeur van het Nederlands Jazz Archief Paul Gompes.
Na de pauze een absoluut hoogtepunt: drie fameuze toppers van de Nederlandse jazzpiano:
Bert van den Brink, Guus Janssen en Rein de Graaff speelden samen op 2 vleugels en 1 piano drie stukken: Lennie's Pennies (uit het repertoire van Lennie Tristano), A Night In Tunisia en
What Is This Thing Called Love (inclusief Hot House).
De concert werd swingend afgesloten door de Hans Dulfer Band.
Eerder was de avond geopend met een sponsor-diner, voortreffelijk verzorgd door Sodexo,
De prachtig gedekte tafels in het restaurant met uitzicht op het nachtelijke IJ en de stijlvolle amuses.
Het menu bestond uit gerookte zalm vooraf, steak als hoofdgerecht en een schilderij als toetje.
Het diner werd muzikaal sfeervol ondersteund door Pigalle44, gespecialiseerd in Django-jazz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten